طراحی وارهول برای سوپ­ های کمپبل

وارهول در استودیوی خود به نام “کارخانه” علاوه بر کارهای هنری برای تعدادی از محصولات انحصاری و مجلاتِ خاص، آگهی تهیه می­کرد. تولید یک تصویر با تیراژ بالا -از یک کالای تجاریِ روز یا یک آیکنِ معاصر- کاری بود که او با کوکاکالا، قوطی­ های سوپ کمپبل، بطری ­های هاینز، مرلین مونرو، مائو و … انجام داد و نهایتا تصاویری با همان سرعتِ تولیدِ یک محصولِ موافقِ سلیقه بازار، تولید  و تکثیر کرد. به ­این ترتیب هنر عمومی می­شد و به لحاظ تیراژ و سوژه و موضوع، نمایشگر و سمبلِ جامعه مکانیزه.

از طرفی دیگر، وارهول قصد داشت بگوید اینها شمایل­ های فرهنگ معاصرند و علاوه بر بیان و نمایشِ جنبه فرهنگی­شان از عادات ما نیز سخن می­گویند.

هر اثر هنری برخاسته از روحِ دوره ی خود است و عکس یک محصول تجاری هم از این قاعده مستثنی نبود و می ­توانست تبدیل به یک اثر هنری شود.

نقاشی­ های او از قوطی­ های سوپ به شیوه ­ای هنرمندانه و در اندازه ­های مختلف روی بوم تکرار می­شد و از سوپرمارکت به گالری هنری منتقل می ­شد. او اشیا واقعی را (آنطور که مارسل دوشان این کار را کرده است) در یک فضای زیبایی ­شناسانه کشیده است تا شی قابل تشخیص، اما فاقد هر نوع کاربردی باشد؛ او حاضری­ های تولید انبوه صنعتی را در یک فرایند تحولی زیبایی­ شناسانه ارائه کرده است.

جدیدا کمپانی سوپ کمپبل، ری ­دیزاین مختصری روی بسته ­بندی محصولاتش انجام داده است؛ از جمله اصلاح فونت و ری ­فاینِ قسمت ­های نوشتاری و افزودن عکس روی قوطی (در طعم ­های متفاوت) و تغییراتی دیگر در جزئیات طراحی… اهمیت تاریخی سوپ­ های کمپبل باعث می­شود این پروژه توجه و حساسیت زیادی را برانگیزد. این به ­روز شدن دیزاین و شکل و شمایل جدید قطعا با حفظ هویت بصری شناخته­ شده­ ی محصول صورت گرفته است.